چند سال است که با واژه «استندآپ کمدی» یا «ایستاده با طنز» آشنا شده‌اید؟ جواب خیلی‌ها این است: «از وقتی خندوانه را دیده ایم». اما کسانی که قدیمی‌تر هستند به یاد دارند که نورمن ویزدوم سی و چند سال پیش به ایران آمد و در تلویزیون اقدام به استندآپ کمدی کرد. در همه این سال‌ها، ما و تلویزیون کمبودی را تجربه کردیم که تنها یک نتیجه داشت؛ خنده و نشاط لحظه‌ای به حداقل مقدار رسید و تلویزیون دیدن شبیه کلاس درس شد. یک عده آدم اخمو بودیم که آخر شب‌ها پای تلویزیون می‌نشستیم و همان‌جا خواب‌مان می‌برد. در این میان سریال‌های خوب طنز به صورت مقطعی می‌آمدند و می‌رفتند تا خندوانه آمد و این رخوت آخر شبی را از ما گرفت. حالا بیش ازیک سال از شروع برنامه خندوانه می‌گذرد و به خندیدن و قهقهه زدن عادت کرده‌ایم.