به مناسب سالروز درگذشت اش در جست و جوی مکان های مهم زندگی فروغ فرخزاد

رودِ راوی

با خواندن اولین جمله یک کتاب، جست و جویی در ما آغاز می شود که شاید هیچ وقت به پایان نرسد؛ جست و جوی یافتن تعبیرهای تازه، جست و جوی یافتن معانی بکر و تلاش برای یافتن تحملی تازه تا در برابر حقیقتی که این قصه در گوش مان گفته، خود را آماده کنیم. «رود راوی» تلاش برای کشف همین تحمل است از دریچه یافتن مکان رویدادهای قصه. جست و جوی زمان از دست رفته ای است که برای همیشه، قصه ها به ما تحمیل می کنند.

حالا در شهر پرسه می زنم تا تو را از لا به لای کتاب های این و آن پیدا کنم. نمی دانم درست در کجایی؟ در ظهیرالدوله که غرق در سکوتی اجباری است یا در خیابان طالقانی که روزگاری به تنهایی خانه ای آنجا اجاره کردی یا در محل حادثه؟ چرا تا این اندازه وجود تو تکه پاره است؛ تکه ای در شعر، تکه ای در خاطرات این و آن و تکه ای در نامه هایی که میان تو و دیگران رد و بدل شده؟ مگر می شود تو شاعرِ آیه های آسمانی باشی و از نهایت شب حرف بزنی و باز وجودت تکه تکه در شهر پاشیده باشد. هر سال در پیش باز تولد تو که بانوی فصل سرد بودی، سوال بزرگی ذهن ما را که خوانندگان و دوستدارانت هستیم به خود آغشته می کند که این گلی را که گم کرده ایم کجا بجوییم؟