زندگینامه علیرضا افتخاری
علیرضا افتخاری در سال ۱۳۳۷ در اصفهان بدنیا آمد. در کودکی نزد استاد طباطبایی نوازنده ویولن تعلیم دید. افتخاری از ۱۲ سالگی نزد استاد تاج اصفهانی به یادگیری ردیفهای آوازی پرداخت. پس از مدتی نیز همزمان به بهره گیری از محضر استاد جلیل شهناز و استاد حسن کسایی در زمینه ردیف های موسیقی سنتی مشغول شد.
علیرضا افتخاری در سال ۱۳۵۷ در آزمون باربد و در محضر اساتیدی چون علی اکبر خان شهنازی، داریوش صفوت، علی تجویدی و … موفق به کسب رتبه نخست گشت. علیرضا افتخاری از سال ۱۳۶۰ پس از درگذشت تاج اصفهانی نزد استاد دادبه به ادامه تعلیم موسیقی پرداخت. در سال ۱۳۶۲ اولین آلبوم خود را به توصیه استاد فرامرز پایور با نام «آتش دل» و به یاد استاد فقیدش تاج اصفهانی منتشر کرد. پس از آن آثار علیرضا افتخاری از صدا و سیمای ایران به صورت مرتب پخش شده و کنسرتهای مختلفی در کشورهایی چون ژاپن، آلمان، کانادا و انگلستان برگزار نمود.
لطمه عظیمی که درگذشت ایرج افشار بر فرهنگ ایران و ایرانشناسی وارد ساخته کمتر نظیری در تاریخ ایران برای آن میتوان یافت. همکاری جدی ما وقتی آغاز شد که من درصدد تاسیس مجله راهنمای کتاب و انجمن کتاب برآمدم. زندهیاد پرویز خانلری چندان از تاسیس این مجله خشنود نبود و میخواست که من، در عوض، نقد کتب را در مجله سخن توسعه بدهم، اما من وجود مجله خاصی را به منظور نقد کتاب و تشویق کتاب خواندن لازم میشمردم. چند نفر از فضلای جوان را که سنشان پر از سنِ خود من دور نبود، یعنی ایرج افشار، عبدالحسین زرینکوب و مصطفی مقربی را به یاری طلبیدم.
اما از این میان کسی که کشیدن بار عمده را به عهده گرفت افشار بود. مجله که نشریه انجمن کتاب خوانده میشد پس از یکی، دو شماره جایی در میان مطبوعات برای خود باز کرد و شهرتی یافت. اما مدت زمانی نگذشت که من به دعوت دانشگاه کلمبیا عازم آمریکا شدم و مسوولیت مجله کلا به عهده افشار افتاد و من جز گاه با تلفن دخالتی در امور مجله نمیکردم و مجله به تدریج آیینه سلیقه و حسن ذوق افشار و مباحثی شد که به خصوص مورد علاقه او بودند از قبیل کتابشناسی و نسخهشناسی و تاریخ دوران قاجاری و مسایل عمومی فرهنگ ایران و البته نقد کتاب.
بهاره رهنما بازیگری که سال هاست در سریال های تلویزیونی مختلف و فیلم های سینمایی نقش آفرینی کرده این روزها بیشتر وقت خودش را در کافه رستورانش می گذراند. کافه ای دنج در کوچه ای خلوت. جایی نه چندان بزرگ اما دلنشین. بهاره رهنما این روزها ترجیح می دهد به جای بازی کردن در فیلم و سریال، کنج کافه اش بنشیند.
برای اینکه از زیر و بم کافه داری سر در بیاوریم و ببینیم چرا خانم بازیگر این روزها کنج کافه اش را به همه جا ترجیح می دهد راهی سعادت آباد شدیم. جایی که به محض ورود، چهره خندان خانم بازیگر را می بینیم که در حال خوش و بش کردن با کسانی است که به کافه او آمده اند.
کافه یعنی جذابیت و آرامش
بهاره رهنما از خیلی وقت پیش ها دوست داشت کاری به جز سینما و تئاتر برای خودش راه بیندازد و چون قسمتی از زندگی روزانه خودش را به نویسندگی اختصاص داده بود دنبال محیطی آرام و دنج می گشت که علاوه بر ایجاد آرامش، بتواند از آنجا برای نوشته هایش الهام بگیرد. برای همین به این فکر افتاد که کافه رستورانی کلاسیک در یک کوچه دنج و خلوت به اتفاق چند نفر از دوستانش راه بیندازد. «این محیط برای من آرامش می آورد و در عین حال پر از جذابیت است چون می توانم در اینجا رفت و آمد آدم ها را ببینم و با آنها معاشرت کنم. البته کافه داری، کار سنگینی است. آن هم از این بابت که آدم باید حواسش به نظم و انضباطی باشد که این مکان به آن نیاز دارد.»