کشتی گیرانی که بازیگر شدند

تقریبا اوایل دهه 30 از همان زمانی که سینما رونق گرفت و بازارش داغ شد ورزش را هم درون خودش کشید. اغلب داستان‌های فیلم فارسی‌ها طبق فرهنگ لوطی‌های محله‌ها نوشته می‌شد.

 پیرو محتوای فیلم ها، اولین خصوصیت یک بازیگر از نظر مخاطب، داشتن قوای جسمانی بالا و‌اندام عضلانی بود. دور، دور قهرمانان پرورش‌اندام و کشتی گیرها بود و آنها که ته چهره خوبی هم داشتند خوش شانس‌تر از بقیه بودند. حالا چه بهتر که مردم این قهرمانان را در تلویزیون و بر پرده سینما ببینند.

 این موج قبل از انقلاب با فیلم‌های بزن بزن و پلیسی شروع شد ولی بعد از انقلاب و با شروع جنگ نسبتا فروکش کرد. بعد از پایان جنگ و رونق سینما و تلویزیون، کم کم پای ستاره‌های ورزش هم به این حیطه باز شد.‌ به همین بهانه به کارنامه کشتی گیرانی که پا به قاب تصویر گذاشتند نگاه می‌کنیم.  

 

زادروز استاد فرشچیان، مینیاتوریست مشهور ایرانی

   

نام: محمود فرشچیان

زاده: ۴ بهمن، ۱۳۰۸ - اصفهان

ملیت: ایرانی

شناخته‌شده برای: نگارگری

سبک: مینیاتور

محمود فرشچیان به سال 1308 شمسی در اصفهان، پایتخت هنر ایران، دیده به جهان گشود. پدرش، حاج غلامرضا فرشچیان، از تجار فرش بود و در کار هنر قالی بافی دست داشت. این زمینه ی مساعد برای پرورش ذوق و شوق او در راه آشنایی با هنر مؤثر افتاد. از سال های پیش از مدرسه از روی نقش های قالی طرح می زد، تا به تدریج دستش در کار نقش پردازی روان گردید. فرشچیان در طی تحصیلات مقدماتی در محضر استاد میرزا آقا امامی اصفهانی، هنرمند چیره دست و پرآوازه ی دیار اصفهان، به آموختن نقاشی دل بستگی تمام پیدا کرد و دل در گرو نقش های زیبا بست. او از کار هنر احساس رضایت و شادمانی داشت. فرشچیان در کارگاه استاد امامی آموخت که در کار هنر باید عاشق بود و سخت کوش وگرنه راه به جایی نخواهد برد. چنان که ((عاشقی شیوه ی رندان بلاکش باشد)).

 

زندگی نامه وینستون چرچیل

نام: وینستون لئونارد اسپنسر چرچیل

تولد: ۳۰ نوامبر ۱۸۷۴ - بلنهایم پالاس، آکسفوردشر، انگلستان

مرگ: صبح یکشنبه - ۲۴ ژانویه ۱۹۶۵ میلادی (۹۰ سال) - منطقهٔ هایدپارک گیت، شهر لندن

ملیت: بریتانیا

حزب سیاسی: حزب محافظه‌کار

همسر: کلمنتین چرچیل

فرزندان: دایانا، راندلف، سارا توچت-جسون، ماریگولد، مری سوامس

محل اقامت: کلیسای سینت مارتین، آکسفوردشر، انگلستان

پیشه: نویسنده، سیاستمدار

دین: انگلیکان

سِر وینستون لئونارد اسپنسر چرچیل (به انگلیسی: Sir Winston Leonard Spencer-Churchill) (زادهٔ ۳۰ نوامبر ۱۸۷۴ - درگذشتهٔ ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۶۵) سیاست‌مدار و نویسندهٔ بریتانیایی است که بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵، یعنی در طول جنگ جهانی دوم، و بار دیگر بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵ نخست‌وزیر بریتانیا بود. او افسر ارتش بریتانیا نیز بود. چرچیل جایزهٔ نوبل ادبیات در سال ۱۹۵۳ را به‌خاطر نوشته‌هایش دریافت کرد.

مجلهٔ تایم در سال ۱۹۴۹ وینستون چرچیل را به‌عنوان «مرد نیمهٔ اول قرن بیستم» انتخاب کرد. چرچیل در میان عامهٔ مردم مظهر زیرکی و نیرنگ است. چرچیل سال ۱۹۴۰ نیز به‌عنوان مرد سال تایم انتخاب شده‌بود.

او مشهور ترین چهره سیاسی دنیای دیپلماسی و مهمترین عضو از اعضای خاندان چرچیل می باشد.

    دودمان چرچیل سه چهره برجسته دارد که عبارتند از:

 

سوپراستاری به نام اکو

کم پیش می آید بین نویسندگان ادبیات ما با چهره ای مواجه شویم که به اندازه اُمبرتواِکو تا این اندازه برای خوانندگانش عجیب و غریب باشد. صفت عجیب و غریب واقعا برازنده اوست. کافی است شما به عکس هایی از او نگاه کنید که در چهار دهه گذشته منتشر شده. به هیچ وجه شکل و شمایل ثابتی ندارد. گاهی ریش می گذارد و گاهی آن ها را می تراشد. گاهی سبیل می گذارد و گاهی آن ها را از ته می زند. آدم پرخوری است. 

اهل طنز و بذله گویی است. از پوشیدن لباس های عجیب و غریب هیچ ابایی ندارد. شاید همین ظاهر متغیر چیزی باشد که او را به یک سوپراستار تبدیل کرده. درست مانند سوپراستارهای هالیوودی که روی فرش قرمز راه می روند و باری راه یافتن روی فرش قرمز از مدت ها قبل برنامه می ریزند. هر چند واقعا بعید است امبرتو اکو تا این اندازه برای ظاهرش وقت صرف کند. حتی چهره هایی مانند گونتر گراس، نویسنده برنده نوبل ادبیات نیز که مدام اظهارنظرهای سیاسی می کرد، در تمام عمرش یک ظاهر ثابت برای خودش داشت. گابریل گارسیا مارکز نیز همین طور بود. اما اکو هر از گاهی این ظاهر را تغییر می دهد.

 

گفت و گوی منتشر نشد‌‌‌‌‌‌‌ه با همایون بهزادی

 سال سختی برای علاقه مند‌‌‌‌‌‌‌‌ان به ورزش شد‌‌‌‌‌‌‌‌ه است؛هاد‌‌‌‌‌‌‌‌ی نوروزی، بیت ا... رضایی، رضا احد‌‌‌‌‌‌‌‌ی و این بار همایون بهزاد‌‌‌‌‌‌‌‌ی همه و همه د‌‌‌‌‌‌‌‌ر یک‌سال فوت کرد‌‌‌‌‌‌‌‌ند‌‌‌‌‌‌‌‌. این انگار غریبانه ترین سال د‌‌‌‌‌‌‌‌نیاست و روزگار تصمیم گرفته چیزی از گنجینه افتخارات‌مان باقی نگذارد‌‌‌‌‌‌‌‌. همایون بهزاد‌‌‌‌‌‌‌‌ی بامد‌‌‌‌‌‌‌‌اد‌‌‌‌‌‌‌‌ روزگذشته د‌‌‌‌‌‌‌‌ار فانی را ود‌‌‌‌‌‌‌‌اع گفت، د‌‌‌‌‌‌‌‌رحالی‌که حد‌‌‌‌‌‌‌‌ود‌‌‌‌‌‌‌‌ 15‌روز قبل د‌‌‌‌‌‌‌‌ر آخرین جشن تولد‌‌‌‌‌‌‌‌ش شعر غریبی را زمزمه کرد‌‌‌‌‌‌‌‌؛ «ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کرد‌‌‌‌‌‌‌‌ی روزگار». اوضاع خوبی نیست، صد‌‌‌‌‌‌‌‌ای همایون خان د‌‌‌‌‌‌‌‌ر گفت و گوهایی که با او د‌‌‌‌‌‌‌‌اشتیم د‌‌‌‌‌‌‌‌ر گوش مان زمزمه می‌کند‌‌‌‌‌‌‌‌. انگار د‌‌‌‌‌‌‌‌وست ند‌‌‌‌‌‌‌‌اریم باور کنیم که این اتفاق واقعا رخ د‌‌‌‌‌‌‌‌اد‌‌‌‌‌‌‌‌ه است. د‌‌‌‌‌‌‌‌ر فضاهای مجازی همه می‌پرسند‌‌‌‌‌‌‌‌ مگر «سرطلایی» می‌میرد‌‌‌‌‌‌‌‌؟ نه نمی‌میرد‌‌‌‌‌‌‌‌، او همیشه د‌‌‌‌‌‌‌‌ر یاد‌‌‌‌‌‌‌‌ها جاری است، حتی اگر همین چند‌‌‌‌‌‌‌‌ وقت پیش وقتی با او تماس گرفتیم تا گفت و گویی د‌‌‌‌‌‌‌‌رباره شرایط پرسپولیس د‌‌‌‌‌‌‌‌اشته باشیم، بگوید‌‌‌‌‌‌‌‌: «تماس نگیرید‌‌‌‌‌‌‌‌، بگذارید‌‌‌‌‌‌‌‌ همین جا بمیرم». بهزاد‌‌‌‌‌‌‌‌ی حالا فوت کرد‌‌‌‌‌‌‌‌ه و همه می‌توانند‌‌‌‌‌‌‌‌ از او بنویسند‌‌‌‌‌‌‌ اما نباید‌‌‌‌‌‌‌‌ فراموش کنیم همه برای پیشکسوتان کم گذاشته ایم. آخرین گفت‌و‌گوی همایون بهزاد‌‌‌‌‌‌‌‌ی با «قانون» را بخوانید‌‌‌‌‌‌‌‌، ای کاش این آخرین نبود‌‌‌‌‌‌‌‌.